Trots op onze Nederlandse oorlogsveteranen

“Gewond geraakt in Afghanistan, wat zeur je nou? Je hebt er zelf voor gekozen, niemand heeft je verplicht daar naartoe te gaan”, is een opmerking die Nederlandse oorlogsveteranen daadwerkelijk voor de kiezen krijgen. Of zoals generaal Van Uhm vertelde... Zijn kinderen hoorden op school dat hun pappa een moordenaar zou zijn, omdat hij in het leger zit!!!

Wat moeten wij als maatschappij doen, verdorie, om het beeld van het leger te verbeteren? Het is toch van de zotte dat militairen die hun leven op het spel zetten om de mensenrechten en democratie in de wereld te handhaven, zo behandeld worden door de burgers. Die vaak niets anders kennen dan de waarheden van hun televisie.

De stichting Miles 4 Justice organiseerde dit weekend in samenwerking met Messink Yachting in Enkhuizen een zeildag voor gewonde Afghanistan veteranen. Twintig jonge mannen en één jonge dame meldden zich aan. Carrie Knoops, voorzitter van de stichting en zelf advocate, vroeg mij om een lezing te geven. Het gaat hier immers om veelal jonge, goed getrainde en sportieve mensen, die van de één op de andere dag een lichamelijke beperking oplopen. Dat overkwam mij ook toen ik 29 was en een opleiding tot berggids volgde.

Zo vertelde ik afgelopen zaterdag over mijn passie voor de bergen, de bevlogenheid, het liever leven met risico’s dan met spijt, wat de bergen mij hebben gegeven en ook ontnomen. Allemaal gedachtegangen die deze soldaten nu ook hebben, alleen ik ben iets verder in het revalidatieproces. De insteek was om ervaringen te delen en helemaal niet om ze te vertellen hoe het zou moeten zijn.

Later, verdeeld over drie Grand Soleil 45’s, zijn zij het water op gegaan om kennis te maken met het zeilen. En ik mocht ook mee. Direct werden door onze schipper, niet minder dan Gideon Messink Sr, de taken verdeeld. Ik mocht natuurlijk de tactiek doen;-), maar het was fantastisch om te zien hoe de soldaten, ook al missen zij een been of hebben ze een dwarslaesie, met hun ‘diehard’ mentaliteit het oppakten. ‘Teamwork’ mentaliteit en inzet hebben zij zeker.

Bij terugkomst in de haven werden wij ontvangen door o.a. officieren van de Marine. Bij de borrel was Generaal Peter van Uhm, commandant der Strijdkrachten in Nederland (voor de burger: de hoogste militair in het land), bijzonder geïnteresseerd naar de verhalen van ‘zijn’ jongens. Zo werd gediscussieerd over hun verwondingen, revalidatie die voor velen nog in volle gang is, de nazorg van gewonde militairen, het onbegrip van de maatschappij, de invloed van de bezuinigingen op het goed functioneren van het leger, etc…

Hun belevenissen aan boord kwamen ook ter sprake, sommigen zijn zelfs bergbeklimmer geweest. Ik heb voornamelijk heel veel geluisterd. Het was hartverwarmend om het wederzijdse respect tussen een generaal en zijn soldaten te voelen. Dit soort ervaringen zouden de burgers meer mee moeten maken om begrip en trots voor het leger te krijgen.

Het is een bijzondere dag geweest, door het zeilen hebben deze veteranen het gevoel gekregen om er weer ‘bij te horen’. Indrukwekkend hoe het zeilen therapeutisch kan werken.

Een enorme dank aan deze Nederlandse veteranen voor deze onvergetelijke dag.

Het NOS Journaal van 8 uur heeft er een item van gemaakt, kijk hieronder.